بیمار تخت یک رو قرار بود ببریم سی تی شکم و لگن با و بدون تزریق به خاطر اینکه دفع نداشته بود یه مدت طولانی و مشاوره ی جراحی انجام شده بود که جراح گفته بود باید سی تی شکم و لگن با و بدون تزریق انجام بشه، آنژیوکت سبز توی کیسه و امادگی های قبل از انجام سی تی رو که دیدم ، از خانم ع پرسیدم نیازی به گرفتن رگ سبز از بیمار نیست ؟ گفت بگو رگ نداشته با همین انجام بشه، رگ بیمار با آنژیوکت صورتی از پا گرفته شده بود ، وقتی بیمار رو با آمبولانس از بیمارستان به مرکز سی تی منتقل کردیم اونجا گفت که از رگی که توی پا هست تزریق انجام نمیدن، شروع کردم به رگ گیری ، رگای خوبی داشت ولی خشک و اسکلروتیک بودن، آنژیوکت دقیقا توی رگ میرفت ولی هیچ خونی برنمیگشت ، چندین بار ترای کردم ولی یا خون برنمیگشت یا رگاش به آسونی پاره میشد ، البته یه دلیلش هم این بود که تو اون شرایط خیلی آمادگی رگ گیری اونم با ابن رگای بیمارو نداشتم ،
خلاصه اینکه مجبور شدیم سی تی رو بدون تزریق انجام بدیم و برگردیم ...
+ انجام پروسیجرهای تشخیصی معمولا هزینه و زمان زیادی از بیمار میگیره ولی انجام درست و به موقع اون میتونه زمان تشخیص صحبح و به تبع اون بستری بیمار در بیمارستان رو کاهش بده ، خب به سری از پروسیجرها نیاز به آمادگی های قبلی دارن مثلا برای سونو شکم و لگن بیمار باید از قبل NPO بشه و سوند بیمار یکی دوساعت قبلش کلمپ بشه با برای انجام سی تی با تزریق باید یه رگ محیطی خوب و سبز از دستای بیمار داشته باشیم با دارو از قبل تهیه بشه ، که تلاشمون برای گرفتن نوبت و انتقال بیمار بر باد نره .
نکته ی دیگه اینه که خبلی از پروسیجرها بعد از یه زمانی دیگه ضرورت و اولویت انجام نداره و فقط هزینه ی اضافی بر سیستم درمان و بیمار تحمیل میکنه، پس میشه با یه پرسش ساده از پزشک بیمار که ایا هنوز هم تمایل به انجام اون دارید یا نه از ضرورت انجام پروسیجر اگاه شد.