بیمار تخت یک رو قرار بود ببریم سی تی شکم و لگن با و بدون تزریق به خاطر اینکه دفع نداشته بود یه مدت طولانی و مشاوره ی جراحی انجام شده بود که جراح گفته بود باید سی تی شکم و لگن با و بدون تزریق انجام بشه، آنژیوکت سبز توی کیسه و امادگی های قبل از انجام سی تی رو که دیدم ، از خانم ع پرسیدم نیازی به گرفتن رگ سبز از بیمار نیست ؟ گفت بگو رگ نداشته با همین انجام بشه، رگ بیمار با آنژیوکت صورتی از پا گرفته شده بود ، وقتی بیمار رو با آمبولانس از بیمارستان به مرکز سی تی منتقل کردیم اونجا گفت که از رگی که توی پا هست تزریق انجام نمیدن، شروع کردم به رگ گیری ، رگای خوبی داشت ولی خشک و اسکلروتیک بودن، آنژیوکت دقیقا توی رگ میرفت ولی هیچ خونی برنمیگشت ، چندین بار ترای کردم ولی یا خون برنمیگشت یا رگاش به آسونی پاره میشد ، البته یه دلیلش هم این بود که تو اون شرایط خیلی آمادگی رگ گیری اونم با ابن رگای بیمارو نداشتم ،
خلاصه اینکه مجبور شدیم سی تی رو بدون تزریق انجام بدیم و برگردیم ...
+ انجام پروسیجرهای تشخیصی معمولا هزینه و زمان زیادی از بیمار میگیره ولی انجام درست و به موقع اون میتونه زمان تشخیص صحبح و به تبع اون بستری بیمار در بیمارستان رو کاهش بده ، خب به سری از پروسیجرها نیاز به آمادگی های قبلی دارن مثلا برای سونو شکم و لگن بیمار باید از قبل NPO بشه و سوند بیمار یکی دوساعت قبلش کلمپ بشه با برای انجام سی تی با تزریق باید یه رگ محیطی خوب و سبز از دستای بیمار داشته باشیم با دارو از قبل تهیه بشه ، که تلاشمون برای گرفتن نوبت و انتقال بیمار بر باد نره .
نکته ی دیگه اینه که خبلی از پروسیجرها بعد از یه زمانی دیگه ضرورت و اولویت انجام نداره و فقط هزینه ی اضافی بر سیستم درمان و بیمار تحمیل میکنه، پس میشه با یه پرسش ساده از پزشک بیمار که ایا هنوز هم تمایل به انجام اون دارید یا نه از ضرورت انجام پروسیجر اگاه شد.
این یک نظر آزمایشی است.